Arbutus unedo ‘Compacta’ is een compact groeiende aardbeiboom. Arbutus unedo ‘Compacta’ bloeit met witte Pieris-achtige bloemen in de zomer periode.

Na de bloei worden in het volgende jaar de karakteristieke oranje rode vruchten gevormd die doen denken aan aardbeien. Vaak zijn zowel witte bloemen als rode vruchten tegelijkertijd te zien. De vruchten zien er aantrekkelijk uit, zijn niet giftig maar zijn ook niet echt lekker. Toch worden er van de vruchten alcoholische dranken gestookt.

Arbutus unedo ‘Compacta’ houdt van een zonnige beschutte standplaats en een niet te arme bodem. Arbutus unedo, komt van origine uit het Middellandse Zee gebied.

Het blad van Arbutus unedo ‘Compacta’ is wintergroen en omgekeerd eirond.

Arbutus unedo ‘Compacta’ blijft, zoals de naam suggereert, wat kleiner dan de soort Arbutus unedo. Compact betekent hier niet groter dan een meter of 4-5 terwijl de soort toch wel een meter of 9 tot 10 hoog kan worden.

Herkomst van de vlinderstruik (Buddleja davidii)

De prachtige vlinderstruik (Buddleja davidii) is voor het eerst ontdekt in Centraal-China rond 1887 door Pater Armand David. De vlinderstruik wordt dan ook naar hem vernoemd: Buddleja davidii.
Behalve in China komt de vlinderstruik van nature ook voor in Japan. Het geslacht Buddleja bestaat uit meer dan 100 soorten waarvan het verspreidingsgebied zich uitstrekt over Oost-Azië, het eiland Madagascar, Zuid-Afrika en Noord- en Zuid-Amerika. Tegenwoordig is de vlinderstruik in veel landen en op veel plekken verwilderd.
Uit onderzoek blijkt (John Chau, Department of Biology, University of Washington) dat de vlinderstruik (Buddleja davidii) oorspronkelijk uit Zuid-Afrika komt maar zich vervolgens in fasen verspreidt heeft over Madagascar, Amerika en Azië.

De vlinderstruik in de tuin

<p>De vlinderstruik (Buddleja davidii) is vooral populair om de vele vlinders die op deze struik afkomen. De rijke bloei met de karakteristieke paarse pluimvormige bloemen vindt plaats in de zomer.

Buddleja davidii kan uitgroeien tot een zeer hoge en losgroeiende struik van 3 tot 5 meter hoog. Dus een jaarlijkse snoei is aan te raden om de struik hierdoor compact te houden.

Snoei vlinderstruik (Buddleja davidii) daarom in het voorjaar.. Knip alle takken af tot een halve meter boven de grond zodat de vlinderstruik niet later mooi compact blijft! Snoeien is ook noodzakelijk om de vlinderstruik rijker te laten bloeien.

Een vlinderstruik kan invriezen wanneer de temperatuur daalt onder de –15 graden. Het is dan ook verstandig om wat extra grond of compost rond de voet van de vlinderstruik aan te brengen.

Het aanplanten van de vlinderstruik draagt niet bij tot het in stand houden van wat zeldzamere vlindersoorten. Deze vlinders vliegen hier niet op en gebruiken de buddleja‘s ook niet als waardplanten. Vlinderstruiken trekken vooral dagpauwogen, witjes, gehakkelde aurelia’s, distelvlinders of kleine vossen.

Andere soorten vlinderstruik (Buddleja davidii):

Van de vlinderstruik (Buddleja davidii) bestaan veel verschillende cultivars die vooral verschillen in planthoogte, bloeikleur en lengte van de bloem. Ook bestaan er andere soorten vlinderstruiken zoals Buddleja weyeriana die een afwijkende gele bloeikleur heeft!

Enkele mooie en bekende cultuurvariëteiten zijn bijvoorbeeld:

• B. davidii ‘African Queen’ – donker purperviolet bloemige vlinderstruik
• B. davidii ‘Black Knight’ – zeer donkerpurper bloemige vlinderstruik

Tevens:

• B. d. ‘Border Beauty’ – lilapaars
• B. d. ‘Empire Blue’ – paarsblauw
• B. d. ‘Ile de France’ – dieppaars
• B. d. ‘Pink Delight’ – roze
• B. d. ‘Royal Red ‘ – paarsrood
• B. d. ‘White Profusion’ – wit

Heeft u behoefte aan hulp bij het ontwerp van uw tuin of het samenstellen van uw beplanting? Maak een afspraak met de Schetsservice in Bloemenpark Appeltern voor een deskundig en onafhankelijk advies.

Wat vindt u nog meer interessant?

Witbloeiende vaste planten

Roze bloeiende vaste planten

Monnikspeper (Vitex agnus-castus)

Choisya ternata ‘Goldfingers’ is een fris geelgroenbladige variant van het uit Mexico afkomstige Choisya ternata. Maar de Nederlandse naam heeft de afkomst al verraden: Mexicaanse-oranjebloesem.

Choisya ternata ‘Goldfingers’ is geen snelle groeier. Uiteindelijk wordt Choisya ternata ‘Goldfingers’ circa 2 meter hoog en net zo breed.

Choisya ternata ‘Goldfingers’ staat uiteraard graag zonnig en warm en op een goed waterdoorlatende bodem.

Elaeagnus x ebbingei, olijfwilg of zilverbes, wordt meestal gebruikt als haagplant. De sierwaarde van Elaeagnus x ebbingei bestaat voornamelijk uit het fraaie grijsgroene wintergroene blad.

Elaeagnus x ebbingei is een kruising tussen Elaeagnus macrophylla en Elaeagnus pungens en de officiële schrijfwijze is dan ook Eleagnus x ebbingei. Beide soorten komen van nature voor in oost-Azië.

Bij aanhoudende strenge vorst kan Elaeagnus x ebbingei invriezen waarbij Elaeagnus x ebbingei het blad laat  vallen.

Als losse struik kan Elaeagnus x ebbingei of de olijfwilg circa 200 cm hoog worden. De olijfwilg krijgt een min of meer ronde bossig uiterlijk.

Elaeagnus ebbingei bloeit met kleine witte klokvormige hangende bloemetjes in de periode oktober-november.

De herkomst van Gaultheria shallon of appeltjesblad

Gaultheria shallon, appeltjesblad of bergthee, behoort tot de heide-familie en komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika waar deze plant te vinden is als onderbegroeiing van naaldhoutbossen.

Het gebruik van Gaultheria shallon of appeltjesblad in de tuin

Gaultheria shallon is een wintergroene heesterachtige plant en kan zich sterk uitbreiden met ondergrondse worteluitlopers en kan gaan woekeren. Om deze reden is het zaak om ervoor te zorgen dat Gaultheria shallon zich niet al te sterk uit kan breiden door een wortelbegrenzer toe te passen.

De zwarte bessen die na de bloei ontstaan zijn eetbaar, vitaminerijk en werden door de indianen zowel vers als in koeken gegeten.

De bloemetjes van Gaultheria shallon lijken op porseleinen klokjes of urnen en verschijnen in mei.

De hoogte van Gaultheria shallon bedraagt in tuinen tussen de 30 cm en de 80 cm hoewel de struik soms ook enkele meters hoog kan worden.

Het wintergroene blad van Gaultheria shallon is eivormig, dik en vrij donkergroen en wordt door bloemisten veel gebruikt in boeketten.

Gaultheria shallon of appeltjesblad combineren

Gaultheria shallon is als groepsbeplanting goed te combineren als  wintergroene onderbeplanting van hogere sierheesters zoals bijvoorbeeld krentenboompje, seringen. Appeltjesblad is eveneens goed te combineren met heide (ericacea) en in een beplanting van coniferen.

Rode toverhazelaar (Hamamelis Diane) is een vroegbloeiende toverhazelaar met bijzondere roodbruine bloemen. Deze fraaie kweekvorm is vernoemd naar de dochter van Robert en Jelena de Belder en van Arboretum Kalmthout in België. Deze rode toverhazelaar wordt in 1969 op naam gebracht en daarna geïntroduceerd. De juiste schrijfwijze van de Latijnse naam is echter Hamamelis x intermedia 'Diane'.

De toverhazelaarsoort ‘intermedia’ is ontstaan uit een kruising tussen twee andere toverhazelaars: Hamamelis mollis uit China en Hamamelis japonica uit Japan.

Rode toverhazelaar (Hamamelis Diane) in de tuin

Rode toverhazelaar (Hamamelis Diane) is een bladverliezende sierheester die bloeit in de periode februari-maart voordat het blad verschijnt . Bij mooi zonnig weer wordt deze rode toverhazelaar bevlogen door honingbijen. Daarna vormt Hamamelis intermedia ‘Diane’ doosvruchten.

De hoogte van Hamamelis intermedia ‘Diane’ bedraagt na een tiental jaren ongeveer 200 tot 250 cm. Aanvankelijk is de bladkleur groen maar in het najaar krijgt deze rode toverhazelaar een gele herfstkleur.

De rode toverhazelaar (Hamamelis Diiane) staat het liefst op een zonnige plek of een plek met lichte schaduw op een waterdoorlatende bodem. Hamamelis ‘Diane’ komt het best tot zijn recht wanneer deze rode toverhazelaar als solitairplant wordt aangeplant en dus niet tussen andere struiken wordt geplant.

Naast de rode toverhazelaar (Hamamelis Diane) bestaan er meer verschillende mooie relatief nieuwe cultivars van Hamamelis intermedia waaronder Hamamelis intermedia ‘Arnhem’ met prachtige oranje bloemen en Hamamelis intermedia ‘Foxy Lady’ met prachtige rozerode bloemen.

Kijk hier voor een goed artikel over toverhazelaars geschreven door Cor van Gelderen (Fa. Esveld, Boskoop)

Andere soorten toverhazelaars:

De meest bekende toverhazelaar is Hamamelis mollis of de Chinese toverhazelaar. De bloeikleur van deze toverhazelaar is geel. De groeivorm is rond, open maar met een rechtopstaande vertakking.

Heeft u behoefte aan hulp bij het ontwerp van uw tuin of het samenstellen van uw beplanting? Maak een afspraak met de Schetsservice in Bloemenpark Appeltern voor een deskundig en onafhankelijk advies.

Wat vindt u nog meer interessant?

Roodbloeiende vaste planten

Roze bloeiende vaste planten

Witbloeiende vaste planten

Heptacodium miconioides is een vrijlaatbloeiende sierheester of meerstammige boom met de Nederlandse naam zevenzonenboom. 

Heptacodium miconioides bloeit rijk met witte pluimvormige bloemen in het najaar en trekt tijdens de bloei ontelbare bijen en andere insecten.

Uiteindelijk kan deze uit China afkomstige zevenzonenboom wel 4.5 tot 5 meter hoog worden. Heptacodium miconioides is in 1907 ontdekt en pas in de tachtiger jaren van de vorige eeuw als tuinplant herontdekt.

De decoratieve parasolachtige groeiwijze maakt de zevenzonenboom geschikt om als solitair in een lage bodembedekker te worden gebruikt.

De herkomst van Bolhortensia (Hydrangea Annabelle)

De bolhortensia (Hydrangea Annabelle) is een zeer populaire hortensia hoewel de juiste botanische soortnaam van deze populaire tuinplant is Hydrangea arborescens. De Hydrangea arborescens komt van nature voor in het oostelijk deel van Noord-Amerika en wordt daar gladde of wilde hortensia genoemd. In Noord-Carolina groeit de gladde of wilde hortensia op vochtige of rotsachtige beboste hellingen, langs oevers en in ravijnen en is daar ook de meest voorkomende hortensia. Deze bolhortensia is vernoemd naar de stad Anna (Zuid-Illinois) en is door Harriet Kirkpatrick in 1910  gevonden in een bos. Zij heeft de plant uitgestoken en in haar tuin gezet. Veel vrienden, buren en kennissen kregen van haar een stek. Pas in de zestiger jaren van de vorige eeuw wordt deze cultivar officieel benoemd en gereed gemaakt voor commerciële productie. De volledige en correcte Latijnse naam van deze bolhortensia is Hydrangea arborescens 'Annabelle'.

Bolhortensia (Hydrangea Annabelle) in de tuin

Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ is een hortensia met grote halve bolvormige bloemen met een doorsnede van wel 15-20 cm. Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ bloeit op 1-jarig hout waardoor de bloemknoppen van deze hortensia niet kunnen bevriezen. De bloemen van de bolhortensia (Hydrangea Annabelle) steriel zijn steriel en trekken als gevolg daarvan geen bijen, hommels, vlinders en andere insecten. De bolvormige tuilen van Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ zijn aanvankelijk groenig van kleur en verkleuren daarna wit. In het najaar of door te felle zon en verkleurt Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ naar lichtbruin. In de winterperiode kunnen de oude bloemen wel lang aan de struik blijven zitten. Door publicaties in allerlei tuinbladen is Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ heel populair geworden maar deze hortensia heeft ook enkele nadelen. In de eerste plaats is Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ windgevoelig om die reden moeten de planten bescherming hebben. Ten tweede worden de grote bolvormige witte bloemen zwaar van regen en buigen door. Aanhoudende buien zorgen ervoor dat de hortensia’s uit elkaar vallen en op de grond liggen. In de derde plaats kan bolhortensia (Hydrangea Annabelle) niet goed tegen een zonnige standplaats op het zuiden. Op hete zomerdagen verschroeien de bolvormige bloemen waardoor zij minder aantrekkelijk worden. Met andere woorden de bolhortensia kan beter op een (licht) beschaduwde plek in de border krijgen. In de vierde plaats heeft de bolhortensia geen opvallende herfstkleur in het najaar in tegenstelling tot de pluimhortensia. De pluimhortensia Hydrangea paniculata kent veel van deze nadelen niet en is meestal een betere keuze.

Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ combineren

Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ is een bladverliezende struik en de takken worden meestal beëindigd door een uitgebloeide bolvormige bloem. Wilt u Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ combineren dan kan dat het beste met een wintergroene onderbeplanting van bodembedekkers. Planten die hiervoor te gebruiken zijn Carex-soorten (zegge), Vinca minor-cultivars (kleine maagdenpalm of Liriope-soorten (leliegras), Euonymus-soorten (struikkamperfoelie) of Pachysandra terminalis-cultivars (schaduwkruid). De laatste is wel wat gevoeliger voor schimmel dus met mate toepassen. Halfwintergroen zijn oa. Geranium macrrorhizum-cultivars of Waldsteinia ternata (goudaardbei). De laatste heeft gele aardbei-achtige bloemen maar bedenk wel: deze plant bloeit in het voorjaar en is tijdens de bloei van Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ gewoon groen.

Onderhoud van de bolhortensia

In de winter kunnen de uitgebloeide takken op 20 cm boven de grond afgeknipt worden zodat Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ op een aantal ogen weer uit kan lopen. Hydrangea arborescens ‘Annabelle’ heeft vrij slappe takken die na een regenbui diep door kunnen hangen. Het is verstandig om deze bolhortensia binnen hagen te planten zoals beuk (Fagus) of venijnboom (Taxus). De hagen geven de bolhortensia de nodige steun.

Andere soorten hortensias:

Pluimhortensia - Hydrangea paniculata 'Limelight' Pluimhortensia - Hydrangea paniculata 'White lady' Heeft u behoefte aan hulp bij het ontwerp van uw tuin of het samenstellen van uw beplanting? Maak een afspraak met de Schetsservice in Bloemenpark Appeltern voor een deskundig en onafhankelijk advies.

De pluimhortensia (Hydrangea Limelight) is een fraaie gekweekte van van de botanische soort Hydrangea paniculata. De pluimhortensia komt oorspronkelijk uit Oost-Azië waar de pluimhortensia voorkomt in het zuiden en oosten van China, Korea, Japan en het Russische eiland Sachalin.
Daar groeit Hydrangea paniculata in bossen of tussen ander struikgewas. Hydrangea paniculata is voor het eerst beschreven door von Siebold in 1829 die veel planten verzamelde en naar Europa heeft verzonden.

De volledige en correcte naam van deze pluimhortensia is Hydrangea paniculata 'Limelight'.

Pluimhortensia (Hydrangea Limelight) in de tuin

In tegenstelling tot de zeer populaire en veel toegepaste bolhortensia Hydrangeas arborescens 'Annabelle' heeft de pluimhortensia stevige stengels. De pluimhortensia verdraagt ook direct zonlicht beter en heeft bovendien een fraaie herfstverkleuring. Beide hortensia's lopen in het voorjaar uit met lime-groene bloemen maar de bloemen van de pluimhortensia zijn te onderscheiden door een puntje. Na enige tijd verkleuren de bloemen van beide hortensias naar wit.

Deze tuinplant staat graag op neutrale tot (licht)zure grond en is behoorlijk bestand tegen wind en luchtvervuiling. Op de juiste standplaats wordt pluimhortensia (Hydrangea Limelight) wordt 1 tot 5 meter hoog (afhankelijk van de snoei).

Het snoeien van een pluimhortensia is niet moeilijk. Verwijder voor het uitlopen van de knoppen eerst het dode hout met een snoeischaar. Doorgaans is dat in de periode februari-april. Knip vervolgens ongeveer een derde van de oude uitgebloeide takken weg om de struik te verjongen. Let op: deze hortensia bloeit op 2-jarig hout in tegenstelling tot de bolhortensia (Hydrangea arborescens 'Annabelle') die op 1-jarig, (nieuw) hout bloeit. Snoeit u dus alle takken weg dan is de kans groot dat u een jaar geen bloemen heeft in de pluimhortensia (Hydrangea Limelight).

U hoeft de pluimhortensias niet te snoeien wanneer u van plan bent om de planten groter te laten worden dan circa 1.5 meter.

Andere soorten hortensias:

Pluimhortensia - Hydrangea arborescens 'Annabelle'
Pluimhortensia - Hydrangea paniculata 'White lady'

Heeft u behoefte aan hulp bij het ontwerp van uw tuin of het samenstellen van uw beplanting? Maak een afspraak met de Schetsservice in Bloemenpark Appeltern voor een deskundig en onafhankelijk advies.

De pluimhortensia (Hydrangea White lady) is een fraaie gekweekte van van de botanische soort Hydrangea paniculata. De pluimhortensia komt oorspronkelijk uit Oost-Azië waar de pluimhortensia voorkomt in het zuiden en oosten van China, Korea, Japan en het Russische eiland Sachalin.
Daar groeit Hydrangea paniculata in bossen of tussen ander struikgewas. 

Hydrangea paniculata is voor het eerst beschreven door de botancicus von Siebold in 1829 die veel planten verzamelde en naar Europa heeft verzonden. Een andere Nederlandse naam voor de pluimhortensia is waterstruik.

De volledige en correcte naam van deze pluimhortensia is Hydrangea paniculata 'White Lady'.

Pluimhortensia (Hydrangea White Lady) in de tuin

Hydrangea paniculata ‘White Lady’ is een witbloeiende pluimhortensia of waterstruik waarbij de randen van de bloemetjes zijn gekarteld. De pluimen van deze pluimhortensia zijn vrij losjes in tegenstelling tot de bekendere pluimhortensia Hydrangea paniculata 'Limelight'. Je zou dan ook kunnen stellen dat de groeivorm wat nochalanter is. De bloeitijd valt in de zomermaanden augustus en september.

De hoogte van deze fraaie pluimhortensia bedraagt doorgaans tussen de 150 en 200 cm maar deze pluimhortensia kan uiteindelijk, zonder snoei, wel meer dan 5 meter hoog worden! 

Het snoeien van een pluimhortensia is niet moeilijk. Verwijder voor het uitlopen van de knoppen eerst het dode hout met een snoeischaar. Doorgaans is dat in de periode februari-april. Knip vervolgens ongeveer een derde van de oude uitgebloeide takken weg om de struik te verjongen. Let op: deze hortensia bloeit op 2-jarig hout in tegenstelling tot de bolhortensia (Hydrangea arborescens 'Annabelle') die op 1-jarig, (nieuw) hout bloeit. Snoeit u dus alle takken weg dan is de kans groot dat u een jaar geen bloemen heeft in de pluimhortensia (Hydrangea White Lady).

Hydrangea paniculata ‘White Lady’ staat als waterstruik graag in de halfschaduw op een goede tuingrond die voldoende humus en vocht bevat.

Hydrangea paniculata ‘White Lady’ is volledig winterhard tot – 20 gr. C.

Andere soorten hortensias:

Pluimhortensia - Hydrangea arborescens 'Annabelle'
Pluimhortensia - Hydrangea paniculata 'Limelight'

Heeft u behoefte aan hulp bij het ontwerp van uw tuin of het samenstellen van uw beplanting? Maak een afspraak met de Schetsservice in Bloemenpark Appeltern voor een deskundig en onafhankelijk advies.

Ilex crenata ‘Convexa’ of Japanse hulst wordt regelmatig gebruikt als vervanger voor Buxus sempervirens, het palmboompje.

Opvallend kenmerk van Ilex crenata ‘Convexa’ zijn de kleine wintergroene blaadjes die iets bol staan en waaraan Ilex crenata ‘Convexa’ goed te herkennen is.

De bloei van Ilex crenata ‘Convexa’ is onopvallend en na de bloei vormt Ilex crenata ‘Convexa’ kleine zwarte bessen.

Ilex crenata ‘Convexa’ is goed winterhard en kan zowel in hagen als in ‘wolken’ gebruikt worden.

Tuinvogels waaronder mussen verschuilen zich graag in Ilex crenata ‘Convexa’ of in andere dichte hagen om aan roofvogels, zoals de sperwer, te ontkomen.

Lavendel (Lavandula angustifolia Munstead) is een lage geurende heester. De botanische soort Lavandula angustifolia komt inheems voor in de landen aan de noordzijde van de Middelandse Zee zoals Spanje, Frankrijk, italië en Kroatië. De Nederlandse namen zijn, naast lavendel, gewone lavendel, tuinlavendel, echte lavendel en Engelse lavendel. 

De kweekvorm Lavandula angustifolia 'Munstead' verscheen voor het eerst in een plantencatalogus in 1902. De beroemde tuinontwerper Gertrude Jekyll, de stagebegeleidster van onze eigen Mien Ruys (†), promoot daarna deze dwerglavendel. Deze plant is ongetwijfeld vernoemd naar de woonplek van Gertrude Jekyll: het landgoed Munstead Wood in West Surrey.

Lavendel (Lavandula angustifolia Munstead) in de tuin

Lavandula angustifolia ‘Munstead’ is een compacte winterharde (dwerg)lavendel met relatief grote zacht violette bloemen. Deze tuinlavendel staat net als alle lavendelsoorten graag op een warme zonnige plek in de tuin. Lichte schaduw wordt door deze tuinplanten verdragen.

Lavandula angustifolia ‘Munstead’ staat graag op een waterdoorlatende kalkrijke bodem. Het is een bekend gegeven dat lavendel in de zomer weinig water nodig heeft.

De hoogte van Lavandula angustifolia ‘Munstead’ bedraagt na enkele jaren ongeveer 60 cm. Om Lavandula angustifolia ‘Munstead’ compact te houden wordt Lavandula angustifolia ‘Munstead’ tweemaal gesnoeid worden. De eerste keer in de lente en daarna direct na de bloei.
De laatste snoeibeurt moet voor het invallen van de eerste nachtvorst gebeuren anders worden jonge scheuten door de vorst beschadigd. Lavendel wordt uitsluitend in het jonge hout gesnoeid want bij het snoeien in het oude hout kan Lavendel geen nieuwe scheuten meer maken. Het gevolg is dat de plant uiteindelijk afsterft.

De geur van lavendel schijnt sterker te worden wanneer Lavandula angustifolia ‘Munstead’ jaarlijks van goede bemesting wordt voorzien.

Andere soorten lavendel:

Kuiflavendel - Lavanula stoechas

Heeft u behoefte aan hulp bij het ontwerp van uw tuin of het samenstellen van uw beplanting? Maak een afspraak met de Schetsservice in Bloemenpark Appeltern voor een deskundig en onafhankelijk advies.

Leycesteria formosa, Fazantenbes of grootmoeders oorbellen, komt oorspronkelijk uit Taiwan. In Australië staat de fazantenbes op de lijst van invasieve soorten dus enige voorzichtigheid is wel geboden.

De kleur van de eigenlijke bloemen van Leycesteria formosa is wit maar deze worden beschermd door rozerode schutbladeren.

Leycesteria formosa is een snelgroeiende opgaande struik met vele vertakkingen en een losse habitus. Leycesteria formosa wordt 120 tot 180 cm hoog/

Het groene blad van de fazantenbes is tegenoverstaand en 8 tot 20 cm lang. De bloemen van fazantenbes hangen, als oorbellen, en 3 tot 10 cm lang. Na de bloei vormt grootmoeders oorbellen groene bessen die later naar paarszwart verkleuren.

Ook in Europese tuinen kan Leycesteria formosa gaan woekeren en is het verstandig om een wortelbegrenzer toe te passen.

Leycesteria formosa ‘Jealousy’ is een struik, in het Nederlands meestal grootmoeders oorbellen of fazantenbes genoemd, met een opvallende hangende bloem en wordt tussen de 120 en 150 cm hoog.  De bloemen van Leycesteria formosa ‘Jealousy’ verschijnen in de periode juli-september.

Het blad van Leycesteria formosa ‘Jealousy’ is groen met een zeem van rood.

De standplaats van de fazantenbes of grootmoeders oorbellen kan zonnig of halfschaduw zijn.

Leycesteria formosa ‘Jealousy’ is voldoende winterhard maar loopt doorgaans, na een stevige nachtvorst, gewoon weer uit.

Thymus vulgaris, echte tijm of gewone tijm, is een houtig wintergroen struikje met een geur die u vast wel kent. Thymus vulgaris wordt, naast andere tijm-soorten, veel gebruikt als keukenkruid. Thymus vulgaris komt oorspronkelijk uit het Middellandse zee gebied waar de echte tijm te vinden is op warme kalkrijke bodems.

Thymus vulgaris kan als bodembedekker gebruikt worden op zonnige plekken in de tuin maar natte winters kunnen net zo goed funest zijn voor deze aromatische plant.

Viburnum trilobum ‘Alfredo’ lijkt qua voorkomen en bloem erg op onze eigen sneeuwbal: de Gelderse roos (Viburnum opulus).

Viburnum trilobum komt echter van nature voor in het noordelijke deel van de Verenigde Staten van Newfoundland en westelijk tot Brits Columbia en zuidelijk tot de staat van Washington en oostelijk tot Noord-Virginia.

De sierwaarde en gebruikswaarde van Viburnum trilobum ‘Alfredo’ wordt vooral bepaald door de grote vitamine C rijke rode bessen die ’s winters nog lang aan de struik hangen.

De cultivar ‘Alfredo’ van Viburnum trilobum is gevonden op de Baily Nurseries (kwekerij) in Minnesota en vernoemd naar een werknemer van het bedrijf.

Viburnum trilobum ‘Alfredo’ wordt een meter of 2 hoog, groeit langzaam en heeft een dichte bladstructuur. Viburnum trilobum ‘Alfredo’ is bovendien winterhard met een prachtige rode herfstkleur!

 

 

Maagdenpalm (Vinca Gertrude Jekyll) is een gekweekte vorm van de wintergroene kleine maagdenpalm met de botanische naam Vinca minor. De correcte naam van deze lage tuinplant is dan ook Vinca minor 'Gertrude Jekyll'. De kleine maagdenpalm komt van nature in Midden- en Zuid-Europa van Portugal tot aan Nederland en Duitsland. Ook in Centraal-Europa is de lichtblauwbloeiende kleine maagdenpalm inheems tot de Krim en de Kaukasus. Daar groeit vinca minor op rotsachtige oevers en in bossen.

In Nederland is de echte kleine maagdenpalm algemeen maar deze soort is al voor 1500 n. Chr. ingevoerd. In Nederland heeft de plant zich waarschijnlijk uitgebreid door groenafval uit tuinen.

Maagdenpalm (Vinca Gertrude Jekyll) in de tuin

In afwijking van de oorspronkelijke soort bloeit Vinca minor 'Gertrude Jekyll' met witte bloeiende bloemen in het voorjaar. Deze tuinplant is zowel betrouwbaar winterhard als wintergroen. In een bodembedekkende beplanting wordt kleine maagdenpalm niet hoger dan 10 cm. Het blad is vrij kein, leerachtig van structuur en glimt iets.

Naast andere witbloeiende cultivars bijvoorbeeld Vinca minor 'Alba' bestaan er ook kweekvormen met bont blad en/of met een paarse bloem zoals Vinca minor 'Atropurpurea'.

Vinca minor ‘Gertrude Jekyll’ is vernoemd naar een bekende Engelse tuinarchitecte.

Maagdenpalm (Vinca Gertrude Jekyll) is als bodembedekker te gebruiken onder bomen of struiken op halfbeschaduwde of beschaduwde plaatsen. Een goede humeuze vochtige grond wordt door deze gekweekte Vinca op prijs gesteld. Om een goede dichte groene mat te krijgen geven wij daarom het advies om minimaal 9 st/m2 van deze groenblijver aan te planten.

Andere soorten maagdenpalm

Kleine maagdenpalm - Vinca minor
Grote maagdenpalm - Vinca major

Andere soorten bodembedekkers

Japanse zegge - Carex morrowii 'Variegata'

Heeft u behoefte aan hulp bij het ontwerp van uw tuin of het samenstellen van uw beplanting? Maak een afspraak met de Schetsservice in Bloemenpark Appeltern voor een deskundig en onafhankelijk advies.

Monnikspeper (Vitex agnus-castus) is een prachtige tuinplant waarvan de bloei lijkt op de vlinderstruik (Buddleja). Van origine komt Monnikspeper (Vitex agnus-castus) uit het Middellandse zee zeegebied en ten oosten daarvan tot in Centraal-Azië. 

De Latijnse naam Vitex is afgeleid van het Latijnse vieo, wat vastbinden of weven betekent. Dat verwijst naar gebruik van takken of twijgen in de mandenmakerij. De monnikspeper heeft echter ook nog een andere betekenis met een relatie tot het geloof. De soortnaam agnus-castus heeft zowel in het Grieks als in het Latijn een relatie met kuis of kuisheid. In die hoedanigheid werd deze boom beschouwd als heilig voor de maagdelijke godin Hestia (Gr: de maagdelijke godin voor haard en huis)/Vesta (Lat.:  de maagdelijke godin van de haard, huis en gezin).

De monnikspeper werd in het verleden door verschillende culturen onder andere  als specerij gebruikt. Ook medicinaal gebruik is  aangetoond en in de literatuur beschreven.

Monnikspeper (Vitex agnus-castus) in de tuin

De lilakleurige bloemen van Vitex agnus-castus lijken in eerste instantie sterk op de bloemen van een vlinderstruik maar de vorm van het blad wijkt af. Het blad van Vitex agnus-castus is handvormig samengesteld en bestaat uit 5-7 smalle blaadjes. Het blad van de Buddleja of vlinderstruik is lancetvormig met een gezaagde rand. 

Monnikspeper is een brakwaterbewoner en verdraagt dus ook zout. Deze struik staat graag in de volle zon maar verdraagt ook lichte schaduw mits de bodem voldoende waterdoorlatend is. Deze fraaie sierheester stelt niet heel veel specifieke eisen aan de tuingrond en kan zowel op kleigrond, neutrale bodem of alkalische (basische) bodems staan.

Monnikspeper (Vitex agnus-castus) is winterhard tot ongeveer -23°C. 

Vitex agnus-castus of monnikspeper wordt tussen de 200 en 500 cm hoog en wordt minstens net zo breed. De monniskpeper is ook klein te houden en te snoeien in een bolachtige vorm.

Vitex agnus-castus bloeit voornamelijk in de periode september-oktober maar de bloei begint soms ook al in augustus. Door de takken te snoeien in het najaar treedt een betere vruchtopbrengst op. Het is beter om Monnikspeper niet in het voorjaar te snoeien want dat kan leiden tot vruchtverlies.

In de tuin kan Vitex agnus-castus gebruikt worden als solitairstruik in een lage beplanting. Vitex agnus-castus stelt een beschutte maar zonnige standplaats op prijs want de monnikspeper kan onbeschut behoorlijk invriezen. Meestal herstelt Vitex agnus-castus zich na de vorst goed vanuit de basistakken.

Andere soorten sierheesters:

Buddleja davidii - Vlinderstruik

Heeft u behoefte aan hulp bij het ontwerp van uw tuin of het samenstellen van uw beplanting? Maak een afspraak met de Schetsservice in Bloemenpark Appeltern voor een deskundig en onafhankelijk advies.

Wat vindt u nog meer interessant?

Stekelnootje - Acaena microphylla 'Kupferteppich'

Bontbladige bladplanten met witbonte of geelbonte bladeren

Witbloeiende vaste planten

Roze bloeiende vaste planten